“Dün sabah Başbakan bizzat Bakan’a ve Vali’ye talimat vererek Ceyhan’da geceyarısı sigara yanıkları içinde karakolun kapısına giden altı yaşındaki Aliş’i resmen “devlet korumasına” ama bana sorarsanız gayrıresmî olarak kendi korumasına aldırdı”.
Ne güzel değil mi? Yazar bir çocuğun mağduriyetinden köşe yazısı çıkarıyor. Ama öykünün kahramanı bir siyasetçi. Sanki Teksas, Tommiks gibi Amerikan çizgi romanı okuyoruz. Çocuğun hangi dünyadan çekilip alındığı önemli değil. O dünyayı kimlerin kurduğu, hangi insanların yoksulluk ve türlü belaların sarmalında boğuştuğunu da merak etmiyoruz. Mesela Yüzbaşı Tommiks atına atlayıp zor durumdaki küçük bir çocuğu kurtarıyor. Türkiye’de Aliş’ten başka mağdur olan çocuk olmadığı için hikayemiz de burada sona eriyor. Biz de mutlulukla çizgi romanımızı kapatıp yatağımıza uzanıyoruz....
“Ben, şövalye romanlarıyla büyüyen bir kuşaktanım, şövalyeliğin ve bunun bizim hayatımızdaki karşılığı olan “delikanlılığın”, “kabadayılığın” kıymetini bilirim, hayatın içinde bu değerlerle karşılaşmaktan hoşlanırım. Erdoğan, ona her zaman yakıştığını düşündüğüm biçimde şövalyece davrandı”.
Şimdi bu şövalyelik, delikanlılık ve sair mevzular iyi niyet ve samimiyet sınırlarını aşıyor. Cumhuriyeti kuranları siyaha boyayanların, Mustafa Kemal’i diktatörlükle tanımlayanların ileri demokrasiye yaptığı cilayı görünce üzülüyorum.
Hasan Vasfi Altay
Kaynak ve Tamamı - Haberin Merkezi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder