ÇROP, Çizgi Roman Festivali Etkinlik Raporu

Bir Etkinliğin Ardından…

Hem de dolu dolu geçen bir etkinliğin ardından yazmak istediğim o kadar şey var ki hiçbir şey yazamıyorum.

Nereden başlamalı, kimden başlamalı, sürecin tamamı mı yoksa sadece sonu mu paylaşılmalı? Şaka maka yaklaşık 2 aylık bir planlama, yazışma, görüşme, didişme, itişme, hazırlık süreci yaşadık. Hangi biri anlatılmalı? Kırgınlıklar, şaşkınlıklar, mutluluklar, debelenmeler…

Ben en iyisi sadece sonunu paylaşayım! İki panel, bir tören gerçekleştirdik ve geri dönüşlere bakıyorum da gerçekten başarılıydık ve olaydan alnımızın akıyla sıyrıldık.

***

2. İstanbulles Festivali Medya Sponsoru olarak ÇROP görevini yerine getirmek için uğraşırken çizgi roman adına başarılı bir etkinlik gerçekleştirmenin de peşine takılmıştı. Olacaksa en iyisi olsun gibi bir eğilim vardı ve muhtemelen organizasyonumuz yetersiz de olsa tüm dostlar ve çizgi roman dünyası “amaaan ne olmuş yani” diyerek yine bizi destekleyecekti.

Kolaya kaçmak istemedik.

Afişler hazırladık, duyurular yaptık, davetiyeler tasarladık, onlarca kişiyle görüştük panellerimizde yer almaları için. Birçok konu belirleyerek ciddi bir konu elemesi yaptık ve en vurucu en işlevsel panel konularında karar kıldık. Böylece konuşmacıların sayısını sınırlamak da kolaylaşmış oldu. Bu arada etkinliklerimize renk katmak ve etkisini arttırmak için yine onlarca ayarlamalar yapmaya çalıştık ve birçok kişiyle görüştük vs.

Sonuç olarak elimizde 135 kişilik bir salon ve şirin bir fuaye vardı, başka da bir şey yoktu, burada unutulmaz bir gün yaşamanın tüm koşullarını hazırlamalıydık.

***

“Türkiye’de Çizgi Roman Çevirisi” panelimizde 6 konuşmacımız oldu. Dinleyici olarak tahminimiz 20 kişiyi zor bulacağımızdı. Yanıldık. 135 kişilik salonda 50 kadar konuk vardı. Bunların 15 kadarı konuşmacıların dostlarıydı, geri kalanların hemen hepsi konuşmacıları bile isteye dinlemeye gelmiş kişilerdi ve içlerinden dört dinleyici çizgi roman çevirisi hakkında tez hazırlayan Üniversite öğrencileriydi. Bu noktada neye sevineceğimizi şaşırdık: Çizgi roman üzerine tez hazırlanıyor oluşuna mı, onlara malzeme üretecek bir etkinliğe imza atıyor oluşumuz mu?

Panel harika geçti. Konuşmacılar o kadar dolmuşlardı ki ancak zaman dolduğu için sustular ve tartışma, soru-cevap bölümünü es geçmemiz gerekti. Bu da bize bu konunun daha geniş bir zaman diliminde daha ayrıntılı konuşulmasının zorunluluğunu gösterdi.

***

“Bülent Arabacıoğlu ve Çizgi Romanımızdaki Yeri” paneli yine son derece kalabalık geçti. Karikatür dünyamızca bilinen usta kalemlerden araştırmacılara, gencinden orta yaşlısına birçok okur salonda yerini alarak salonu neredeyse doldurdu. Konuşmacılar son derece keyifli paylaşımlarda bulunurken Bülent Arabacıoğlu’yla yan yana oturmanın tadını çıkardılar. Dinleyiciler ise bir ustadan eserini dinlemenin hazzını yaşadılar.

Bu arada benim konuşmama başlamadan önce kuzenim Güldeniz Yersiz'i cepten aradığımı da belirtmek isterim. Kızcağızı arayarak hayranı olduğu Bülent Arabacıoğlu'yla sohbet ettirmem hayatı boyunca unutmayacağı bir anı olacaktır :)

***

Derken panelin bitimiyle birlikte bir gün önce programlandığı üzere 2. İstanbulles Festivalinin genel yönetmeni Didier Pasamonik etkinlikler için ülkemize davet ettiği Fransız-Belçika ekolünden misafir yazar ve çizer konuklarını bizi ziyarete getirdi.

B da tam çizgi roman ödül törenlerinin başlamasının öncesiydi. Bir akşam evvel önerdiğim üzere çizgi roman ödüllerini bu yabancı sanatçı konuklarımız verecekti sahiplerine.

Peki ama ülkemizde ilk defa gerçekleşen bu ödül törenine ödül almaya gelen olacak mıydı? 3. Türk Çizgi Roman Okurları Ödülleri ciddiye alınmış mıydı?

Alınmıştı! Hem de tahminimizden fazla!

Açılış konuşmalarının ardından plaketler bir bir sahiplerini bulmaya başladı. Ağzına kadar dolu bir salona inanılmaz bir coşku ve eğlence hakimdi. Plaketler masadan kalkıyor, kısa konuşmaların ardından sahip değiştiriyordu. Masa yavaş yavaş boşalmaya başlıyordu.

Törenden akılda kalan anlar oldu:

4 ödüle layık bulunan JBC Yayıncılık’ın sahibi sayın Ertan Ergil Ankara’dan gelmişti tören için.

Death Note’la 2011’in en iyi manga ödülünü alan Akılçelen Yayınevi Ankara’dan bir editörünü göndermişti sırf tören için. Ebru hanım törenden sonra hemen çıkıp uçağına yetişti.

Bazı vekaleten alınan plaketler olduğu gibi 2011 en iyi mizah çizgi romanı ödülüne layık görülen Kötü Kedi Şerafettin’in yaratıcısı Bülent Üstün de aramızdaydı ve plaketini aldı.

Törenin sonuna doğru “tüh Lal’den kimse yok” diyorduk ki 2011’in en iyi fumettisi seçilen Zagor’un 10 yıllık hazırlayıcısı sayın Serpil İnci “buradayım, geldim” dedi ve bizleri son derece mutlu etti.

Böylece de elimizde sadece postaya verilecek dört plaket kalmış oldu.

Hınca hınç dolu bir salonda hemen hemen tüm plaketlerimizi vermiş olduk… Daha ne olsun J

***

Ve bazı detaylar:

Konukları karşılayan genç arkadaşlar benim Üniversiteden öğrencilerim veya gönüllü tanıdıklarımızdı. Üşenmediler, final stresine rağmen sağa sola koşturarak organizasyonun iyi geçmesi için didindiler.

İkramlarda ve genel koordinasyonda Ülkü Kireççi ve eşim Arzu Suriçi Kireççi görev alarak işleri denetlediler.

Ertan Ergil ve Savaş Okutan gibi dostlar masraflara katılarak ikram edecek içecek ve yiyeceklere destek oldular.

Gölge e-dergi ile FRPNet.net plaketleri yaptı.

Genel Sanat Genel Sanat Yönetmeni olduğum tiyatromuzun gitaristi ve oyuncusu Burak Malkoç müzisyen arkadaşıyla gün boyunca her arada canlı müzikle ortama renk kattı.

Masalarda isimlikler, konuşmacılara özel hazırlanan teşekkür belgeleri, davetiyeler, ÇROP çıkartmaları, afişler, sohbet, hatıra fotoğrafları, imzalar… Her şey dört dörtlüktü, ya da biz öyle inanıyorduk, sonra geri bildirimlerden öğrendik ki her şey aynen öyleymiş!

***

Daha anlatacak çok şey var ama ben şimdilik burada kesiyorum. Daha sonra her panel ve tören ayrıntılı bir şekilde paylaşılacaktır.

Dilerim bu etkinliğin çok daha güzellerini yaşarız, hep yaşarız!

Ümit Kireççi

“Çizgi Roman Hayatın İçinde”