Beni tanıyanlar bilir, en sevdiğim kahramandır Daredevil. O yüzden Mark Waid’in yazdığı Daredevil bu sene En İyi Devam Eden Seri ve En İyi Tek Sayı Eisner Ödülü’nü aldığında ben de içten içe (anlamsızca, artık bana ne oluyorsa) bir gurur duydum. Okumak için de cildini beklemeye koyuldum (tek sayı okuyamıyorum, çok şey okuyunca hepsi allak bullak oluyor kafamda). Cilt mağazaya gelir gelmez kendime bir tane aldım ve hemen okudum.
Evet, cilt gerçekten güzel ama en güzel yanı uzun süredir bunalımdan bunalıma koşan ve sonunda çıldırmanın eşiğine gelen Daredevil’ın en sonunda bunlardan kurtulup kendi tabiriyle kafayı yememek için (ben onun lafını biraz argolaştırdım) ve hayatına devam edebilmek için daha umarsız ve anın ve hayatın tadını daha çok çıkaran bir kimliğe bürünmesine bayıldım. Hele ki bu karede bir düğündeki gelini öpmesi var ki…
Yıllardır karanlık çizimlerle bu bunalımlı ve sıkıntılı havayı çizgi romanda devam ettirdikten sonra Daredevil’ın daha renkli karelerle karşımıza çıkması da bu değişimi çok net gösteriyor.
Sonuç olarak Mark Waid’in Daredevil’ını çok beğendim, yıllardır beğenerek okuduğum bir kahramanı son bıraktığımız noktadan biraz daha ileri taşıması ve farklı (ama olayların gidişatı doğrultusunda çok da mantıklı olan) bir noktaya getirmesi harika olmuş. Herkese okumasını tavsiye ederim. Bundan önce Bendis ve Brubaker’ın yazdığı serileri de mutlaka okumanızı tavsiye ederim, onları okuduktan sonra bunu okursanız daha da çok keyif alacağınızı düşünüyorum.
Burç (Bir Daredevil hastası) Üner
Kaynak - Arkabahçe
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder