31 Mart 2009 Salı

Koolkiller

1972 baharında, New York'ta yeni bir graffiti dalgası yayıldı. Banliyölerden (ghetto) başlayarak metro istasyonlarında ve otobüslerde görülmeye başlandı. Ancak bu graffitilerin ne politik, ne de pornografik bir içeriği vardı: Sadece isimlerle ilgiliydi;''underground'' çizgi romanlardan alınmış isimler UKE SPRIT SUPERKOOL KOOLKILLER ACE VIPERE EDDIE KOLA vs. ve bunların arkasından da cadde numaraları geliyordu: EDDIE 135 WOODIE 110 SHADOW 137,vs.




Graffiti,bütün bunları ''Magic Marker'' ya da sprey kutusuna borçluydu. Bu spreylerle bir metre veya daha yüksek,bir vagon uzunluğunda resimler hazırlamak mümkündü. Gece olunca otobüs ve trenlerin içine, arasıra sızılır ve yasaklanan herşey dışa dökülür. Ertesi gün trenler Manhattan'ı arşınlarken, ''birden çok''anlamlıdırlar. Graffitileri silmeye çalışırlar, graffiticileri tutuklarla, hapse atarlar, spreylerin satışını yasaklarlar. Bunların hiçbiri bir işe yaramaz, çünkü gençler hep başka bir şeyler bulur, her gece yeniden iş başı yaparlar.
SUPERBEE SPIX COLA 139 KOOL CRAZY CROSS 136
Bütün bu sözcüklerin hiçbir anlamı yoktur. İsim bile değildirler. Ancak, genel ''ad verme sisteminde'' karışıklık yaratmayı amaçlayan, sembolik bir kayıt sistemine bağlı sözcüklerdir. Bu ifadelerin belli bir kökeni yoktur: Ancak bir takım çizgi romanların konuşma balonlarından fırlamışlar, oradaki bağlamları kaybettirilmiş, bir çığlık gibi, somut, şiirsel yada politik, bütün cümle yapılarını reddederek duvara yazılmışlardır. Oldukları gibidirler-fakirse fakir, her türlü yoruma açık: arkalarında hiç bir iz bırakmazlar, ne anlama ne de yazanın kimliğine dair. Böylelikle ''ad vererek belirleme'' yöntemine karşı çıkarlar.(...)
Yazan - Paus One (Büşra Üzgün)

Hiç yorum yok:

Linkler

Related Posts with Thumbnails