Cenaze Evi Şenlik Evi

Hafta içi rahatsızlığımın sonucu raporlu olmanın verdiği dinlenme psikolojisi ile bol bol çizgi roman okudum. Okuduğum çizgi romanların dışında grafik romanlarda çoğunluktaydı. Grafik romanı tanım olarak nedense çok beğendim. Çizgi roman tadında ama onun gücünden fazlasını verdiğini hissettiriyor bu kelime bana. İşte bu grafik romanlardan birinden bahsetmek istiyorum.
Cenaze Evi Şenlik Evi:
Aslında kitabın adı bir çeşit anagramdan (evirmece) ileri geliyor. Funeral Home yani cenaze evi işinde çalışan bir babanın çocuklarının bu evin ismini Fun Home (eğlence evi) olarak değiştirmesiyle verilmiş bir isim. Oldukça hoşuma gitti bu evirmece.
Kitapta insan psikolojisinin çok iyi analiz edildiğini söylemek isterim. Karşımızda oldukça sert mizaca sahip bir baba ile karşı karşıyayız. Babanın, gençliğinde asker olduğu ve ikinci dünya savaşı sonrası avrupasında askerlik yaptığını öğreniyoruz. Bu sırada gelecekteki eşi ile nasıl tanıştıkları bize kitabın ilerleyen sayfalarında anlatılmakta. Bu ilişkinin, babasının vefatından sonra aile mesleğine geri dönmesiyle nasıl bir ruh haline döndüğünü görüyoruz. Aslında sevmediği bir işi yapan insanın,kendisi dışında çevresini de nasıl mutsuz ettiğini gösteriyor kitap.
Zaman içerinde ilişkinin üzerine çöken kara toprak oldukça güzel anlatılıyor. Baba,küçük bir kasabada obssesif bir şekilde diyebileceğimiz restorasyon işiyle kendini meşgul ediyor. Bu öyle bir hal alıyor ki çocuklar ve de anne bir zaman sonra babanın sert mizacıyla bir müze evde yaşamaya başlıyor.
Babanın çocuklarından çok uzak kalması hepsinin ruhunda büyük yaralar açıyor. Bu, onların gelecekteki yaşamlarını da oldukça sarsıyor. Ailenin, aslında babanın birer biblosu olduğunu hissederek gotik çizgileriyle bizi oldukça etkilemeyi başarıyor Alison Bechdel.
Ailenin aslında çok büyük sırları olduğunu okudukça anlıyoruz. Çocuklar büyüdükçe karanlık sırlar bir bir ortaya çıkıyor. Alison babasının bir homosüksüel olmasıyla beraber büyük bir sarsıntı yaşıyor. En etkileyici olan ise bunu haber alan kızının bir lezbiyen olduğunu babasından önce itiraf etmesi. Karanlık bir sinemada, birbirlerinin yüzüne bakmadan ilk defa bir baba kız gibi sırlarını anlatmaları oldukça insanı etkiliyor.
Aslında baba ve kızın yıllarca birbilerini uzaktan uzağa nasıl sevdiklerini, birbirlerine verdikleri kitaplardan ve bunun yarattığı tepkilerden anlıyoruz. Bir insanın sevdiğine sevgisini gösterememesinin acısını çok iyi anlatmış Alison Bechdel.
Kitabı okuduktan sonra şu fikir oluşuyor insanda. İnsan sevgisini içinde asla saklamamalı. Hele de çocuğuna karşı asla. Sevgiden mahrum olan bir insanın etrafına vereceği etkinin nasıl olduğunu okuyunca daha iyi anlayacağınıza eminim. Değişik ve hüzünlü bir tat arıyorsanız kesin okuyun. Etkileneceğinizden eminim.
Sevgiler, Güneş Semerci